Πεμπτη 22 Δεκεμβριου 2016

Ποιοι ωφελούνται από την δολοφονία του Ρώσου Πρέσβη;

Όσο η Τουρκία άλλο τόσο και η διεθνής κοινή γνώμη έχει συγκλονιστεί με τις εξελίξεις που έγιναν στην Τουρκία: πρώτα στην Κωνσταντινούπολη ύστερα στην Καισαρεία και τώρα με την δολοφονία του Ρώσου Πρέσβη. Αυτές είναι εξελίξεις μόνο λίγων ημερών. Ποιοι ωφελούνται από αυτή τη δολοφονία; Ποιοι τρέχουν και ανάβουν κεράκι στην Παναγία για τις εξελίξεις; Καταρχάς ένα είναι σίγουρο. Ούτε γενικά η αριστερά, ούτε ο αγώνας που διεξάγεται στην Τουρκία για την ελευθερία δεν έχει καμία σχέση με το γεγονός. Αντίθετα, καταδικάζεται από αυτές τις δυνάμεις και την ευθύνη την ρίχνουν στο καθεστώς της Τουρκίας.

Η Ρώσικη Πράβδα 19/12/2016 τονίζει ότι φαίνεται πως η δολοφονία πραγματοποιήθηκε από τις δυνάμεις που δεν θέλουν την Ρωσικοτουρκικη και Ιρανική διαπραγμάτευση. Ενώ οι New York Times 19/12/2016 πιθανολογούν και δίνουν ευθύνη στην Ελ Νουσρα ή στο ΙSIS.

Τι μαγειρεύεται θα το μάθουμε ίσως τις επόμενες μέρες. Όμως αξίζει να τονίσουμε τι στάση κράτησαν οι αρχές της Τουρκίας από την πρώτη στιγμή της δολοφονίας και η μερίδα των ΜΜΕ που εξυπηρετεί το καθεστώς του Ερντογαν. Όλοι μαζί έσπευσαν να δηλώσουν ότι είναι προβοκάτσια του Γκιουλέν και είναι μια πράξη εχθρικότητας Ρωσικοτούρκικων σχέσεων. Από πού βγαίνει αυτό το αποτέλεσμα από την αρχή χωρίς να έχουν δημοσιευτεί στοιχεία; Και χωρίς να βασίζεται σε έρευνες; Είναι φανερό ότι έτρεχαν να βρουν υπεύθυνους που να βολεύει το καθεστώς της Άγκυρας.

Να υπενθυμίσουμε ότι πριν λίγες μέρες ο υπουργός εσωτερικών της Τουρκίας δήλωσε δημόσια ότι η ύπαρξη «παρακρατικων οργανώσεων δεν είναι κακό (!)», προσθέτοντας μάλιστα ότι «πρέπει να οργανωθούν απ’ την αρχή»! Εδώ και χρόνια παρακρατικές οργανώσεις και μυστικές υπηρεσίες στης Τουρκίας με την εντολή του καθεστώτος διαπράττουν μεγάλα εγκλήματα τα οποία καλύπτονται φανερά από τις αρχές. Παρά τα συγκλονιστικά στοιχεία για μεγάλες εγκληματικές πράξεις, που υπήρξαν σε δικογραφίες, αυτές παραμένουν στα ράφια του καθεστώτος και ποτέ δεν διερευνήθηκαν. Ακόμα και μαζικές δολοφονίες καλύφθηκαν.

Ο Ερντογάν και το καθεστώς της Τουρκίας τώρα καλούν την διεθνή κοινή γνώμη να συμπαρασταθεί στην Τουρκία και να υιοθετήσουν την «αντιτρομοκρατική» πολιτική της Αγκυρας. Είναι φανερό ότι αυτό το κάλεσμα γίνεται σε μια περίοδο που πάνω από 100.000 υπάλληλοι έχουν απολυθεί, πάνω από 30.000 βρίσκονται στις φυλακές και καθημερινά πραγματοποιούνται κάθε μορφής επιθέσεις εναντίων σε κάθε μορφή αντιπολίτευσης. Ένα είναι σίγουρο. Ότι ο Ερντογάν και το καθεστώς της άγκυρας έχουν δημιουργήσει έναν ολόκληρο στρατό με τέτοιους «παλικαράδες». Ο συγκεκριμένος δολοφόνος είναι το παιδί του καθεστώτος και ανήκει στους μηχανισμούς τους.

Τις τελευταίες μέρες το Κουρδικό Κόμμα και τα Κόμματα της αριστεράς οι δημοκρατικοί φορείς και τα προοδευτικά πρόσωπα δέχτηκαν εκατοντάδες επιθέσεις. Κάηκαν κτίρια, διαλύθηκαν γραφεία και λιντσαρίστηκαν αγωνιστές. Ούτε μία σύλληψη. Οι αρχές δηλώνουν ότι αυτές οι πράξεις διερευνούνται. Κοροϊδεύουν την κοινή γνώμη της Τουρκίας και του κόσμου. Ενώ στην δολοφονία του Ρώσου Πρέσβη μέσα σε 1 ώρα βρήκαν ποιος ευθύνεται ποια οργάνωση βρίσκεται από πίσω τι στόχο είχε η επίθεση κτλ. Είναι νωρίς από τώρα να βγάλουμε ένα πλήρες συμπέρασμα, ούτε μπορεί να δώσουμε καμιά βάση στις επίσημες ανακοινώσεις του Τουρκικού κράτους. Είναι εντελώς αναξιόπιστες. Αρκεί να θυμίσουμε ότι όταν τον Νοέμβρη του 2015, Τουρκικά F-16 κατέρριψαν πολεμικό Ρωσικό αεροσκάφος, ο Ερντογάν το είχε παραδεχθεί και είχε δηλώσει κομπάζοντας ότι όποιο Ρωσικό αεροσκάφος παραβιάζει τον εναέριο χώρο μας θα καταρρίπτεται. Αργότερα και μετά την αντίδραση της Ρωσικής κυβέρνησης το καθεστώς της Αγκυρας έκανε στροφή 180 μοιρών υποστηρίζοντας ότι η κατάρριψη ήταν έργο της οργάνωσης του Γκιουλέν.

Όμως το σίγουρο είναι ότι μετά την δολοφονία του Ρώσου πρέσβη, το καθεστώς της Τουρκίας τρίβει τα χέρια και προσπαθεί να μετατρέψει σε ευκαιρία και αυτή την δολοφονία. Θυμόμαστε τι είχε πει ο Ερντογάν για την απόπειρα του Πραξικοπήματος «η απόπειρα είναι ευλογία του Αλλάχ». Γιατί να μην είναι και αυτή η επίθεση ευλογία του «Αλλάχ»;. εφόσον το καθεστώς μπορεί να βγάλει τεράστια οφέλη;

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

21 Δεκέμβρη 1878 γεννιέται ο Ιωσήφ Στάλιν

«Μεγαλοφυής, ακλόνητος στρατηλάτης, η πιο επιφανής, επιβεβλημένη, αξιοσέβαστη προσωπικότητα, άνθρωπος ασυνήθιστης ενέργειας, πολύ μορφωμένος, πριν απ’ όλα κατείχε σε μεγάλο βαθμό το αίσθημα του χιούμορ και του σαρκασμού, η επιρροή του στους ανθρώπους ήταν ακαταμάχητη, διακατεχόταν από βαθιά, απαλλαγμένης από κάθε πανικό, λογικής και συνετής σοφίας. Ηταν ο άνθρωπος ο οποίος εκμηδένισε τον εχθρό του με την βοήθεια του εχθρού του. Μάλιστα ανάγκασε κι εμάς, που μας ονόμαζε ιμπεριαλιστές, να πολεμήσουμε εναντίον των ιμπεριαλιστών. Οχι, ό,τι και να λένε γι’ αυτόν η ιστορία και οι λαοί τέτοιους ανθρώπους δεν τους ξεχνούν». Τα παραπάνω λόγια τα είπε για τον Ιωσήφ Στάλιν, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, πατέρας του «Σιδηρού παραπετάσματος» και της αντικομμουνιστικής υστερίας στην ομιλία του στην Βουλή των Λόρδων στις 28 Δεκεμβρίου του 1959.

Το παρακάτω κείμενο είναι από την ιστοσελίδα 902.gr

Σαν σήμερα 21 Δεκέμβρη 1878 γεννιέται ο Ιωσήφ Στάλιν (Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι), ΓΓ της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκων) και ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Ι. Β. Στάλιν εντάχθηκε από νεαρή ηλικία σε παράνομο μαρξιστικό όμιλο στην Υπερκαυκασία, ενώ μετείχε στο Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΣΔΕΚΡ) από την ίδρυσή του το 1898. Μέλος της Επιτροπής του ΣΔΕΚΡ Τιφλίδας, Καυκασιανής Ένωσης και Μπακού στήριξε τις λενινιστικές ιδέες για το κόμμα, την τακτική και τη στρατηγική του και έλαβε μέρος στην Επανάσταση του 1905-1907. Στα 1912 έγραψε το βιβλίο «Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα», ένα από τα πιο σημαντικά μαρξιστικά έργα στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Στην καθοδήγηση της ένοπλης πάλης στη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση πήρε μέρος ως μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος των Μπολσεβίκων, μέλος του Στρατιωτικοεπαναστατικού Κέντρου της Πετρούπολης και της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής. Διετέλεσε λαϊκός επίτροπος των εθνοτήτων στην πρώτη σοβιετική κυβέρνηση, ενώ στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου και της ξένης ιμπεριαλιστικής επέμβασης ήταν μέλος του Επαναστατικού Πολεμικού Συμβουλίου της Σοβιετικής Δημοκρατίας. Συνέβαλε στην ενίσχυση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με την αγροτιά την περίοδο οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Υπερασπίστηκε τη λενινιστική πολιτική, ενάντια στην πολιτική του Τρότσκι, του Μπουχάριν και άλλων. Αγωνίστηκε ενάντια στον δεξιό οπορτουνισμό μέσα στο κόμμα και επέμενε στην ιδεολογικοπολιτική ενότητα του κόμματος ως θεμελίου για την πορεία της επανάστασης και την ανάπτυξη του σοσιαλισμού, υπερασπιζόμενος τις λενινιστικές αρχές για το Κόμμα Νέου Τύπου. Ήταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Γ' Διεθνούς.

Το όνομα και η δράση του Ι. Β. Στάλιν συνδέθηκαν τόσο με τις επιτυχίες των οικοδόμων του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, όσο και με την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας σε μια σειρά χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας. Ταυτόχρονα το όνομα του Στάλιν συνδέεται με την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν περίοδος που ο ιμπεριαλισμός δέχτηκε μια μεγάλη ήττα, αφού σ' ένα μέρος του πλανήτη, αρκετά σημαντικό από πολλές πλευρές, οι λαοί οικοδομούσαν το δικό τους μέλλον, τη νέα κοινωνία, καταργώντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και παίρνοντας την τύχη τους στα χέρια τους. Όλα αυτά αποτέλεσαν βασικό λόγο για το ότι ως ηγέτης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος λοιδορήθηκε και συκοφαντήθηκε όσο κανείς άλλος, τόσο από τον ταξικό αντίπαλο όσο και από τις δυνάμεις του οπορτουνισμού.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου 2016

«Βομβαρδισμοί των Χριστουγέννων» (1972). Ανηλεής βομβαρδισμός του Βιετνάμ από τις ΗΠΑ. Ο πόλεμος σε νούμερα. 70 φωτογραφίες.

Ο πόλεμος του Βιετνάμ σε νούμερα

Η μεγαλύτερη ήττα των ΗΠΑ, όχι, δεν ήταν στο Περλ Χάρμπορ της Χαβάης (1941), ήταν η ταπεινωτική ήττα στο Βιετνάμ, από ένα λαό ασύγκριτα μικρότερο, τόσο σε έμψυχο όσο και σε άψυχο υλικό. Η αναμέτρηση ήταν σκληρή, οι μεν ήθελαν την επικυριαρχία σε ολόκληρη την Ινδοκίνα και προπαντός να μην πέσει το Βιετνάμ στα χέρια των κόκκινων κομμουνιστών, οι δε μάχονταν για να μη γίνουν προτεκτοράτο και σκλάβοι των ΗΠΑ. Μάχονταν για να μη γίνει και το Βόρειο Βιετνάμ ένα απέραντο πορνείο και εμπόριο ναρκωτικών. Μάχονταν ακόμα για την εθνική τους αξιοπρέπεια και να ενωθούν σε ένα κράτος, μετά την ήττα των Γάλλων το 1954, που η διάσκεψη της Γενεύης, οδήγησε στον διαχωρισμό του Βιετνάμ, σε Βόρειο με την ονομασία Λαϊκή Δημοκρατία του Βιετνάμ και στο Νότιο Βιετνάμ.

Τέτοια εποχή, οι Αμερικανοί εξαπέλυσαν ένα σφοδρό κύμα βομβαρδισμών, ως δώρο Χριστουγέννων, γνωρίζοντας πως τα ψωμιά τους τελείωναν στην Ινδοκίνα και έπρεπε να καταναλώσουν τα πολεμικά προϊόντα των βιομηχανιών τους, σπέρνοντας εκατοντάδες τόνους βομβών και βόμβες ναπάλμ, εξαφανίζοντας χωριά με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς.

Σύμφωνα με τον γνωστό μας Τζον Κέρι, βετεράνο τότε και κατά του πολέμου στο Βιετνάμ, οι «Αμερικανοί στρατιώτες βίασαν, έκοψαν αυτιά, αποκεφάλισαν, τύλιξαν καλώδια σε γεννητικά όργανα». Βέβαια, αν έβγαινε πρόεδρος των ΗΠΑ τα ίδια θα έκανε κι αυτός σαν τον Τζόνσον, τον Νίξον και τους νεότερους Κλίντον, Μπους και Ομπάμα. Οι συγκρούσεις εντάθηκαν τον Δεκέμβριο του 1972, όταν ο Νίξον εξαπέλυσε μία σειρά αεροπορικών βομβαρδισμών εναντίον στόχων σε μεγάλες πόλεις στο Β. Βιετνάμ. Αυτές οι επιθέσεις, γνωστές σαν «Βομβαρδισμοί των Χριστουγέννων», καταδικάστηκαν άμεσα από την διεθνή κοινότητα και οδήγησαν τον Νίξον στην αναθεώρηση της τακτικής των διαπραγματεύσεων. Η υπόθεση πόλεμος στο Βιετνάμ έπρεπε να κλείσει οριστικά γιατί είχε τεράστιο πολιτικό και οικονομικό κόστος για τις ΗΠΑ. Στις 23 Ιανουαρίου 1973 μονογράφτηκε το τελικό προσχέδιο της συμφωνίας ειρήνης τερματίζοντας τις εχθροπραξίες μεταξύ ΗΠΑ και Β. Βιετνάμ. Η συμφωνία ειρήνης του Παρισιού δεν τερμάτισε τις συγκρούσεις στην περιοχή καθώς το καθεστώς της Σαϊγκόν συνέχισε να μάχεται τις δυνάμεις του Ανόι.

Το 1975 ο τελευταίος αμερικάνος στρατιώτης αποχωρούσε, κακήν κακώς, από το Βιετνάμ καθώς στις 30 Απριλίου 1975 καταλαμβάνεται η Σαϊγκόν.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Χίος: Ακροδεξιός ο οδηγός του Επιτρόπου για το προσφυγικό - Διεκόπη η συνεργασία

20:01 Τετάρτη, 21 Δεκεμβρίου 2016

νθρωπος με γνωστή βίαιη δράση εις βάρος μεταναστών αλλά και δημοσιογράφων στη Χίο -κάτι που βεβαιώνεται και από μηνυτήριες αναφορές εις βάρος του- εντοπίστηκε, σύμφωνα με δημοσιεύματα να εκτελεί χρέη οδηγού του Ολλανδού επιτρόπου, αρμόδιου για την εφαρμογή της Συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκία για το προσφυγικό, Maarten Verwey. Ο Μ.Μ., γνωστός στο νησί για τη δράση του κατά των προσφύγων και των μεταναστών, μετά τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης απομακρύνθηκε από τη συγκεκριμένη θέση ενώ, σύμφωνα με δηλώσεις στελεχών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς το site, η επιλογή του συγκεκριμένου έγινε από εταιρεία στην Αθήνα.

Τοπικά μέσα ενημέρωσης έχουν κάνει εκτενείς αναφορές στη δράση του ανθρώπου αυτού, κάνοντας λόγο για τραγική ειρωνία. Οι αποκαλύψεις για την καταγγελλόμενη ως "ακροδεξιά δράση" του συγκεκριμένου, κορυφώθηκαν όταν κυκλοφόρησε και μια φωτογραφία, που τραβήχτηκε από το Δημαρχείο του νησιού, όπου φαίνεται ο Ολλανδός επίτροπος να βγαίνει από το αυτοκίνητό του και να συνοδεύεται από τον Μ.Μ. Το site επικοινώνησε με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Πηγές της Επιτροπής διαβεβαίωσαν πως οι υπεύθυνοι ήρθαν σε επαφή με αθηναϊκή εταιρία και ζήτησαν οδηγό και αυτοκίνητο για τον Ολλανδό επίτροπο. Έπειτα, η Αθηναϊκή εταιρία ήρθε σε επαφή με τοπική εταιρία της Χίου, η οποία και επέλεξε αυτοκίνητο και οδηγό. Η Επιτροπή διευκρινίζει ότι δεν γνώριζε τον συγκεκριμένο άνθρωπο ο οποίος, όπως τονίζει, "εκτελούσε χρέη οδηγού και όχι σωματοφύλακα ή ξεναγού", όπως αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, σε τοπικά δημοσιεύματα και αναρτήσεις στα social media. Τέλος, διευκρινίζεται, ότι η συνεργασία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τη συγκεκριμένη εταιρία διεκόπη σήμερα μετά το περιστατικό.

Κατά πάγια τακτική, οι μετακινήσεις των επισήμων αποστολών πραγματοποιούνται από την εταιρεία με την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει συνάψει σύμβαση. Η εταιρεία αυτή ανέθεσε τις μετακινήσεις στη Χίο σε τοπική εταιρία ενοικίασης αυτοκινήτων. Ο οδηγός της αποστολής ήταν αποκλειστική επιλογή της τοπικής εταιρείας, για την οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν ενημερώθηκε. Εις βάρος του Μ.Μ. εκκρεμούν δύο μηνύσεις, από τον δημοσιογράφο του astraparis.gr, Γιάννη Στεβή και τον νοσηλευτή του νοσοκομείου Χίου Γιάννη Κουτσοδόντη. Όπως υποστηρίζουν ο Μ.Μ. ήταν πρωταγωνιστής σε όλα τα επεισόδια κατά των προσφύγων και μεταναστών, τον Απρίλιο, τον Ιούνιο αλλά και τον Νοέμβριο.

Όπως λέει ο Γιάννης Κουτσοδόντης: Στις 6 Ιουνίου, γύρω στις 4:30, με πήραν τηλέφωνο ότι είχε ξεσπάσει μεγάλη φωτιά στη Σούδα και έπρεπε να πάω για να συντονίσω τα ασθενοφόρα σε περίπτωση που υπήρχαν τραυματίες (είμαι ο υπεύθυνος σε θέματα προσφυγικού στο νοσοκομείο). Ήταν χαώδης η κατάσταση. Ξαφνικά εμφανίζεται ένας τεράστιος τύπος τον οποίον δεν είχα ξαναδεί ποτέ, ήξερα όμως το όνομά του. Στα πέντε μέτρα από μένα χτυπά ένα νεαρό πρόσφυγα, 14 ετών, στο κεφάλι. Μετά τον βλέπω χτυπούσε κάτι οχήματα πυροσβεστικά. Είχε πάθει αμόκ. Ορμάει ξαφνικά σε ένα αλληλέγγυο. Τον βλέπω ξαφνικά να έρχεται κατά πάνω μου. Σηκώνω τα χέρια ψηλά και λέω "είμαι σε υπηρεσία εδώ και μου επιτίθεται". Όλοι οι αστυνομικοί και οι πυροσβέστες ήταν δίπλα. Μου επιτίθεται, με ρίχνει κάτω, με κλωτσά στο σαγόνι. Σηκώνομαι πάνω και λέω στην αστυνομικό διευθυντή "μου επιτέθηκε, θα του κάνω μήνυση, θέλω να τον συλλάβετε". Πράγματι αφού πήγα στο νοσοκομείο να βγάλω ακτινογραφίες, κι αφού διαπιστώθηκε ότι δεν έχω τίποτα σοβαρό, πήγα στον δικηγόρο και μετά στην αστυνομία να υποβάλω μήνυση. Μετά από ό,τι έμαθα μου έκανε μήνυση γιατί, όπως είπε, πήγε να βοηθήσει τους πρόσφυγες και τον εμπόδισα. Εγώ έχω απολογηθεί για τη μήνυση που μου έχει κάνει. Αυτός δεν έχει ακόμα απολογηθεί..."

Για αντίστοιχη εμπειρία κάνει λόγο, μιλώντας, και ο Γιάννης Στεβής την ώρα που εκτελούσε το δημοσιογραφικό του καθήκον σε συγκέντρωση πολιτών στην κεντρική πλατεία της Χίου τον περασμένο Σεπτέμβρη: Επικεφαλής της συγκέντρωσης ήταν ακροδεξιά στοιχεία. Κινήθηκαν προς τον καταυλισμό της Σούδας. Η αστυνομία και τα ΜΑΤ τους έκοψαν τον δρόμο κα κάποια στιγμή ενώ εγώ ήμουν πίσω από τα ΜΑΤ μου επιτέθηκε. Με άρπαξε από το χέρι μου χτύπησε το χέρι που κρατούσα την κάμερα και μου την πέταξε κάτω. Η κάμερα για μένα είναι το εργαλείο της δουλειάς μου. Δεν μου την έδινε πίσω! Και φώναζε «Δεν σου την δίνω για να μην γράψεις αυτά που γράφεις. Και συμπληρώνει: Την ώρα που συνέβη το περιστατικό κάλεσα τον υπασπιστή του αστυνομικού διευθυντή, ο οποίος ήταν παρών στη επίθεση, να τον συλλάβει. Υπέβαλα προφορικά έγκληση και στον υποδιευθυντή της αστυνομικής διεύθυνσης Χίου, λέω "πιάστε τον, το αδίκημα είναι αυτόφωρο, μου επιτέθηκε". Όχι μόνο δεν επενέβησαν αλλά συνέβη και το εξής . Την ώρα που ήμουν στην αστυνομία για να καταθέσω τη μήνυση εμφανίστηκε και αυτός για να υποβάλει μήνυση επειδή τον συκοφάντησα."

Ο πρώην Γενικός Γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Κωστής Παπαϊωάννου, που παραιτήθηκε μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό ανήρτησε στη σελίδα του στο facebook την παρακάτω δημοσίευση. «Ο συμβολισμός είναι βαρύς. Οδηγός ευρωπαίου αξιωματούχου ο φέρελπις νεοναζί τοπικός παράγων. Αναμένεται με περιέργεια η επίσημη εξήγηση από πλευράς ΕΕ. Εκτός αν είναι ο μοναδικός με δίπλωμα οδήγησης στο νησί», λέει ο πρώην γραμματέας. Το όνομα του Μ.Μ αναφέρεται και στα επεισόδια της 17ης Νοεμβρίου, όταν ακροδεξιοί πέταξαν μολότοφ στο κέντρο φιλοξενίας της Σούδας και έκαψαν τις σκηνές των προσφύγων, που βρήκαν καταφύγιο στην ιχθυόσκαλα.

Ο Ολλανδος Επιτροπος κ. Verwey ανέφερε στους τοπικούς παράγοντες ότι δεν είναι δυνατή η μεταφορά των μεταναστών που βρίσκονται στα νησιά προς την ηπειρωτική Ελλάδα, γιατί η Τουρκία δέχεται επιστροφές μόνο από τα νησιά, στο πλαίσιο της Συμφωνίας της 20ής Μαρτίου.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΔΗΚΚΙ 18/12/2016

Κάνιγγος 12 - 106 82 ΑΘΗΝΑ Τηλ. & Φαξ: 210 52 34 289 infodikki1@gmail.com www.dikki.org

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΚΑΘΗΚΟΝ Ο ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΣΤΟ ΧΑΛΕΠΙ. ΤΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΝΑ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΥΡΙΑΣ

- Ο χαιρετισμός της μεγάλης νίκης του Συριακού λαού στο Χαλέπι αποτελεί διεθνιστικό καθήκον όλων των προοδευτικών και αριστερών δυνάμεων της Ν.Α. Μεσογείου και της Βαλκανικής. - Η σκυτάλη της νίκης του Συριακού λαού πρέπει τώρα να περάσει στην Κύπρο και το Αιγαίο με την ματαίωση της πολιτικής των ΗΠΑ - Ε. Ένωσης-Τουρκίας-Ισραήλ για τον κατακερματισμό της περιοχής μέσω της νεκρανάστασης του σχεδίου Ανάν και της αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λοζάνης.

- Η σκυτάλη της νίκης πρέπει επίσης να περάσει στον αγώνα των λαών της Τουρκίας ενάντια στον ισλαμοφασισμό και στο κράτος τρομοκράτη της Άγκυρας το οποίο προπηλακίζει, απολύει και συλλαμβάνει ποδοπατώντας κάθε έννοια δημοκρατίας. Το κράτος το οποίο – με την άμεση ή την έμμεση στήριξη των ΗΠΑ – διενεργεί σήμερα στρατιωτική εισβολή ταυτόχρονα σε τρείς γειτονικές χώρες (Συρία, Ιράκ, Κύπρος), παραβιάζει συστηματικά τον ελληνικό εναέριο και θαλάσσιο χώρο και το FIR Αθηνών και εμφανίζεται επίσημα σε διεθνή φόρα (πρόσφατα στην Παγκόσμια Ισλαμική Διάσκεψη) ως «εκπρόσωπος των μουσουλμάνων της Βαλκανικής».

- Τα προοδευτικά και αριστερά κόμματα της περιοχής μας πρέπει να ανταποκριθούν θετικά στην έκκληση που απευθύνει το Κομμουνιστικό Κόμμα Συρίας και να αναπτύξουν κοινή δράση ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στον άξονα Τουρκίας - Ισραήλ για την υπεράσπιση και την απελευθέρωση από την νεοαποικιοκρατία των χειμαζόμενων λαών της Ν.Α. Μεσογείου και της Βαλκανικής. - Σαν πρώτο βήμα διεθνιστικής αλληλεγγύης να σπάσουν το όργιο παραπληροφόρησης για τα τεκταινόμενα επί του Συριακού εδάφους στο οποίο επιδίδονται τα Μ.Μ.Ε. της Δύσης και ιδίως το μνημονιακό - Ευρωατλαντικό πολιτικό μπλοκ της χώρας μας και να απαντήσουν στην χυδαιότητα της «αναβίωσης» ενός ψυχροπολεμικού κλίματος εναντίον χωρών που στηρίζουν (με βάση το διεθνές δίκαιο) την νόμιμη κυβέρνηση της Συρίας, όπως η Ρωσία.

- Ιδιαίτερα για την χώρα μας πιστεύουμε πως δεν μπορεί να υπάρξει πολιτικός αγώνας κατά των Μνημονίων και της Ευρωκατοχής, δεν μπορεί να υπάρξει αγώνας υπεράσπισης των κοινωνικών - ταξικών κατακτήσεων του λαού, χωρίς την σαφή διεθνιστική τοποθέτηση και συμβολή εναντίον της ιμπεριαλιστικής Νέας Τάξης πραγμάτων σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή από την Ουκρανία μέχρι την Κύπρο, το Ιράκ και την Υεμένη. -Το συνεπές αντιμνημονιακό κίνημα χρειάζεται να αποκαλύψει την ψευδο-φιλειρηνική τακτική των «ίσων αποστάσεων» ανάμεσα στον θύτη και το θύμα, ανάμεσα στην φιλειρηνική συνύπαρξη και την υπεράσπιση των υπαρχόντων συνόρων και στη νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση η οποία έχει ανάγει σε κύριο στόχο της την κατάλυση των «εθνών - κρατών». Να απαιτήσει από την ελληνική κυβέρνηση να αποκαταστήσει τις διπλωματικές σχέσεις που έχει κατά απαράδεκτο τρόπο διακόψει με την νόμιμη κυβέρνηση της Συρίας. Να ανοίξει αμέσως την πρεσβεία της στην Αθήνα, να σταματήσει την συμμετοχή της στο εμπάργκο κατά του Συριακού λαού! Η νίκη στο Χαλέπι αποδεικνύει ότι, ακόμα και κάτω από τις πιο αντίξοες και δύσκολες καταστάσεις, οι λαοί μπορούν να νικήσουν όταν διακρίνουν με σαφήνεια τον εχθρό και ενώνονται για να τον αντιμετωπίσουν.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

ΑΠΕΤΡΕΨΕ ΚΙ ΑΛΛΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΥΣ

Ο Πολωνός οδηγός πάλεψε μέχρι τέλους με τον μακελάρη του Βερολίνου -Eσωσε ζωές

21|12|2016 10:44

Η νεκροψία του 37χρονου οδηγού του μοιραίου φορτηγού, Λούκας Ούρμπαν, ο οποίος ήταν το πρώτο θύμα του μακελάρη του Βερολίνου, έδειξε ότι ο άτυχος άνδρας ζούσε μέχρι τη στιγμή της επίθεσης. Σύμφωνα με τη Bild, ο Πολωνός καθόταν στην καμπίνα καθώς ο τρομοκράτης θέριζε ζωές με το φορτηγό του. «Πρέπει να πάλεψε», λέει πηγή της αστυνομίας. Προφανώς ο δράστης τράβηξε μαχαίρι και τον μαχαίρωσε πολλές φορές, γιατί ο Πολωνός προσπαθούσε να πιάσει το τιμόνι για να αποτρέψει τον δράστη. Σύμφωνα με τα ξένα ειδησεογραφικά δίκτυα ο 37χρονος κατάφερε σώσει πολλές ζωές μέχρι να εκπνεύσει. Πώς βρέθηκε στο λάθος σημείο, τη λάθος στιγμή

Σύμφωνα με τον υπεύθυνο της εταιρείας όπου εργαζόταν και ξάδελφό του, Άριελ Ζουράφσκι, ο οδηγός ήθελε να ξεφορτώσει το φορτίο του από την Ιταλία ήδη την Δευτέρα στο Βερολίνο για να μπορέσει το βράδυ να γυρίσει στο σπίτι του στην Πολωνία. Αλλά επειδή άργησε λίγο οι αρμόδιοι ανέβαλαν την εκφόρτωση για την επομένη. Ο οδηγός τηλεφώνησε στο αφεντικό του στο Γκριφίνο, νότια του Στετίν της Πολωνίας για να τον ενημερώσει. «Είχε εκνευριστεί που έπρεπε να περιμένει», είπε ο Ζουράφκσι. Πώς πληροφορήθηκε ο επιχειρηματίας το θάνατο του οδηγού του; Λίγο μετά τις 10 το βράδυ εμφανίστηκε περιπολικό στο σπίτι του, τον πήραν στο τμήμα και τον ανέκριναν μέχρι τις 4:30 τα χαράματα.

Σχολιο.- Γραφετε ένα λάθος. Ο οδηγός δεν άργησε λίγο αλλά έφτασε αντιθέτως μια μέρα νωρίτερα. Η γερμανική γραφειοκρατία του είπε όμως ότι έπρεπε να περιμένει την ώρα του δηλαδή την επόμενη, και τον έστειλαν σε ένα μέρος που συνήθως παρκάρουν τα φορτηγά. Η εταιρία είναι η διάσημη εταιρία ατσαλιού της Τισεν Κροουπ...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Τυνήσιος που εμπλέκεται στην επίθεση του Βερολίνου, είχε φυλακιστεί 4 χρόνια στην Ιταλία

22 Δεκεμβρίου 2016 - 06:41

Ο Άνις Άμρι, ο Τυνήσιος ο οποίος καταζητείται για την τρομοκρατική επίθεση του Βερολίνου, από το 2011 μέχρι το 2015 εξέτισε ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών στην Σικελία, όπως επιβεβαίωσε πριν λίγο η ιταλική δημόσια τηλεόραση Rai.

Ο Τυνήσιος είχε καταδικασθεί για πρόκληση ζημιών και για την πυρπόληση του κέντρου υποδοχής προσφύγων και μεταναστών του νησιού της Λαμπεντούζα και παρέμεινε έγκλειστος για τέσσερα χρόνια στις φυλακές της Κατάνης και του Παλέρμο της Σικελίας. Όταν αποφυλακίσθηκε, δεν κατέστη δυνατή η έκδοσή του στην Τυνησία, λόγω της ελλιπούς συνεργασίας των αρχών της Τύνιδας. Στο μεταξύ, η ιταλική κυβέρνηση αποφάσισε την παράταση της ισχύος των μέτρων ασφαλείας που είχαν υιοθετηθεί για το 'Αγιο Έτος των Καθολικών, το οποίο ολοκληρώθηκε στις 20 Νοεμβρίου.

Το μέτρο συζητήθηκε και εγκρίθηκε στο κυβερνητικό μέγαρο Παλάτσο Κίτζι, παρουσία και των εκπροσώπων των πολιτικών δυνάμεων της αντιπολίτευσης. «Η κυβέρνηση δεν αγνοεί τους κινδύνους που αφορούν ολόκληρη την Ευρώπη, και καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να εγγυηθεί την ασφάλεια», δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός Πάολο Τζεντιλόνι. Πρόσθεσε, όμως, ότι «οι Ιταλοί πολίτες δεν πρόκειται να αλλάξουν τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής τους».

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

«Ναι, αλλά ο Στάλιν….»: Αντισταλινισμός και παραχάραξη της Ιστορίας

Στις 18 Δεκέμβρη συμπληρώνονται 138 χρόνια από τη γέννηση του μεγαλύτερου φόβητρου που γνώρισαν αστοί, ιμπεριαλιστές, φασίστες και οπορτουνιστές τον 20ο αιώνα- του Ιωσήφ Στάλιν. Η περίπτωση του Στάλιν είναι μοναδική στην σύγχρονη παγκόσμια Ιστορία. Και αυτό διότι δεν έχει υπάρξει στα ιστορικά χρονικά ηγετική προσωπικότητα που να έχει κατασυκοφαντηθεί με τόσο χυδαίο και απροκάλυπτο τρόπο από την αστική ιστοριογραφία. Ο αντισταλινισμός- φορώντας τη μάσκα της ψευδεπίγραφης, επιστημονικοφανούς «σταλινολογίας» – αποτέλεσε και αποτελεί την προμετωπίδα του αντικομμουνισμού που συστηματικά, εδώ και δεκαετίες, ποντάρει στην παραχάραξη και διαστρέβλωση της Ιστορίας. Ο λυσσαλέος αντισταλινισμός δεν έχει αποκλειστικά ως στόχο την συκοφάντηση του Ι.Β.Στάλιν ως ιστορικής φυσιογνωμίας. Μέσα από τις τερατολογίες των πάσης φύσης «σταλινολόγων» επιχειρείται να συκοφαντηθεί στις συνειδήσεις των λαών- και ιδιαίτερα της νεολαίας- η ιστορική περίοδος με την οποία ταυτίζεται ο Στάλιν, δηλαδή η περίοδος κατά την οποία μπήκαν οι βάσεις της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ.

Το δηλητήριο ενάντια στα «σταλινικά εγκλήματα» έχει ως πραγματικό στόχο την ίδια τη μαρξιστική-λενινιστική κοσμοθεωρία, την προοπτική μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον σοσιαλισμό-κομμουνισμό. Για να το πετύχει αυτό, η αστική ιστοριογραφία έχει δημιουργήσει μια ολόκληρη «βιομηχανία» δαιμονοποίησης του Στάλιν: «κατασκευασμένα» γεγονότα, πλαστογραφία και παραχάραξη ντοκουμέντων, χρήση ναζιστικού προπαγανδιστικού υλικού, «μαρτυρίες» και μυθιστορήματα επιφανών αντικομμουνιστών, οπορτουνιστικές ψευδολογίες τροτσκιστών, σενάρια «κόκκινης τρομοκρατίας» κλπ. Για να αναλυθεί επαρκώς το σύνολο της αστικής και οπορτουνιστικής προπαγάνδας ενάντια στον Στάλιν χρειάζονται τόμοι εγκυκλοπαίδειας. Ωστόσο, με αφορμή την 138η επέτειο από τη γέννηση του αξίζει να κάνουμε μια συνοπτική αναφορά στα μεγαλύτερα, τα πιό χυδαία και τερατώδη, ψέματα που έχουν κατασκευαστεί από τους «επιστήμονες» του αντισταλινισμού.

Ψέμα 1ο: Ο Στάλιν εξόντωσε 20-60 εκατομμύρια ανθρώπους.

Ο αριθμός των ανθρώπων που σκότωσε ο «αιμοσταγής» Στάλιν έχει λάβει μυθικές διαστάσεις στην αστική ιστοριογραφία. Διάφοροι σημαιοφόροι του αντικομμουνισμού- από τον γνωστό ακροδεξιό ρώσο συγγραφέα Αλεξάντρ Σολζενίτσιν μέχρι τον αμερικανοβρετανό ιστορικό Ρόμπερτ Κόνκουεστ- έχουν δώσει τις δικές τους εκδοχές για τον αριθμό των θυμάτων του Στάλιν. Στο βιβλίο του «The Great Terror» (Ο μεγάλος τρόμος, 1965) ο Κόνκουεστ- πράκτορας των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών στα νιάτα του- υπολογίζει τα θύματα του Στάλιν σε 20 εκατομμύρια. Ένας άλλος επιφανής εκπρόσωπος της επιστημονικής σταλινολογίας, ο ρώσος ιστορικός Ρόι Μεντβέντεφ διπλασιάζει τον αριθμό αυτό (40 εκατομμύρια) προσθέτοντας στα θύματα της περιόδου του Στάλιν και τα 20 εκατομμύρια των σοβιετικών που σκοτώθηκαν… κατά τη διάρκεια του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου ενάντια στους Ναζί! Η αντικομμουνιστική παράνοια ενάντια στον Στάλιν περνάει σε άλλο επίπεδο με την εκδοχή του Σολζενίτσιν, ο οποίος υπολογίζει τα θύματα της σταλινικής περιόδου σε 60 εκατομμύρια.

Ποιά είναι όμως η πραγματικότητα; Μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στην ΕΣΣΔ στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η κυβέρνηση Γιέλτσιν αποφάσισε να ανοίξει τα σοβιετικά κρατικά αρχεία. Τα αρχεία αυτά, που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας το 1991, διαψεύδουν πλήρως τις τερατολογίες των σταλινολόγων. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία ο αριθμός όσων καταδικάστηκαν σε θάνατο την περίοδο της ηγεσίας του Στάλιν, από το 1923 έως το 1952 κυμαίνεται από 776.000 έως 786.000 ανθρώπους. [1] Σε αυτούς τους αριθμούς, αν προσθέσουμε 40.000 που ενδεχομένως εκτελέστηκαν ανεπίσημα, φτάνουμε σε έναν συνολικό αριθμό περίπου 820.000 εκτελεσθέντων [2]. Οι Κόνκουεστ, Μεντβέντεφ, Σολζενίτσιν και άλλοι σταλινολόγοι επιχείρησαν με λαθροχειρίες και αντεπιστημονικές μεθόδους να «κατασκευάσουν» εκατομμύρια υποτιθέμενα θύματα του Στάλιν. Έτσι, πρόσθεσαν στους υπολογισμούς τους ότι μπορεί να φανταστεί ο νους: εξαφανισμένους, νεκρούς από φυσικά αίτια, θύματα του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου κλπ.

Προκύπτει ωστόσο ένα ερώτημα που η αντισταλινική προπαγάνδα επιχειρεί να θάψει: Για τι αδικήματα κατηγορήθηκαν οι εκτελεσθέντες και πόσο πραγματικά αθώοι ήταν; Η αλήθεια είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των περίπου 800 χιλιάδων εκτελεσθέντων συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν τη λεγόμενη περίοδο του Μεγάλου Τρόμου (1936-1938). Μιλάμε, επομένως, για μια περίοδο κατά την οποία υπήρχαν- βάσιμοι όπως αποδείχθηκε αργότερα- φόβοι ότι η ναζιστική Γερμανία ετοιμάζονταν να επιτεθεί στην ΕΣΣΔ. Η ναζιστική-φασιστική προπαγάνδα είχε ήδη καταφέρει να παρεισφρήσει σε αντεπαναστατικούς κύκλους στην Σοβιετική Ένωση. Οι σταλινολόγοι δεν αρθρώνουν κουβέντα για τις συνθήκες της ιστορικής περιόδου κατά την οποία έλαβαν χώρα οι συλλήψεις και οι εκτελέσεις. Αποκρύβουν συνειδητά το γεγονός ότι ένας πολύ μεγάλος αριθμός των εκτελεσθέντων είχαν συλληφθεί για φιλοναζιστική προπαγάνδα, όπως άλλωστε και ο ίδιος ο Σολζενίτσιν που αργότερα έμελλε να γίνει ο αγαπημένος συγγραφέας της καπιταλιστικής Δύσης.

Σημείωση 1η: Μέσα σε 2 μόλις χρόνια, τη διετία 1965-66, ο ποικιλότροπα υποστηριζόμενος από τις ΗΠΑ δικτάτορας της Ινδονησίας Σουχάρτο μακέλευσε περισσότερους από 1 εκατομμύριο ανθρώπους (σύμφωνα με ορισμένες πηγές ο αριθμός αγγίζει τα 2 εκατομμύρια) κατά τη διάρκεια των περίφημων αντικομμουνιστικών διώξεων. Περισσότερους, δηλαδή, απ’ ότι ο “αιμοσταγής Στάλιν” σε 30 χρόνια.

Σημείωση 2η: Σύμφωνα με την έρευνα ενός αμερικανού, του James Lucas, από το δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι τις μέρες μας, οι ΗΠΑ ευθύνονται- έμμεσα και άμεσα- για το θάνατο περισσότερων από 20 εκατομμυρίων ανθρώπων σε 37 χώρες. [3] Για τις γενοκτονίες και βαρβαρότητες του ιμπεριαλισμού τι έχουν να πουν άραγε οι θιασώτες του αντικομμουνισμού;

Ψέμα 2ο: Ο Ουκρανικός λιμός του 1932-33 προκλήθηκε σκόπιμα από την ΕΣΣΔ.

Αγαπημένο θέμα της αστικής-ιμπεριαλιστικής παραφιλολογίας για τον Στάλιν είναι ο λιμός που έπληξε την Ουκρανία την περίοδο 1932-33. Πρόκειται για απάτη κολοσσιαίων διαστάσεων που αποδίδει τον λιμό σε… σχέδιο των μπολσεβίκων για να εξοντώσουν τον ουκρανικό λαό, αναγκάζοντας τους αγροτικούς πληθυσμούς να δεχθούν την κολλεκτιβοποίηση. Στην Ουκρανία, μάλιστα, έχει καθιερωθεί η 25η Νοέμβρη ως μέρα μνήμης για τους νεκρούς της «γενοκτονίας κατά του ουκρανικού έθνους από την ΕΣΣΔ».

Η υποτίθεμενη αυτή γενοκτονία έχει αποδειχθεί, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι ήταν μια καλοστημένη ναζιστική προπαγάνδα. Στο βιβλίο του «Μια άλλη ματιά στον Στάλιν», ο βέλγος ιστορικός Λούντο Μάρτενς, παραθέτει στοιχεία για το πως η ναζιστική προπαγάνδα πέρασε στο δυτικό τύπο, μέσω της εφημερίδας Chicago American του φιλοναζί αμερικανού μεγιστάνα Ουίλιαμ Ράντολφ Χερστ. Η Chicago American δημοσίευσε τον Φλεβάρη του 1935 «ανταποκρίσεις» από την Ουκρανία που έφεραν την υπογραφή του Τόμας Ουόκερ και οι οποίες περιέγραφαν το υποτιθέμενο ζοφερό έγκλημα των μπολσεβίκων. Ωστόσο, όπως αποδεικνύεται από μετέπειτα εμπεριστατωμένες έρευνες- όπως αυτή του καναδού Ντάγκλας Τότλ [4]– το «ρεπορτάζ» της Chicago American όχι μόνο ήταν κάλπικο, με ψεύτικες φωτογραφίες και παραποιημένα στοιχεία αλλά, επιπλέον, ο “δημοσιογράφος” Ουόκερ δεν είχε πατήσει ποτέ το πόδι του στην Ουκρανία.

Οι ουκρανοί φασίστες- συνεργάτες των Ναζί είχαν σημαντική συνεισφορά στην διάδοση της απάτης σχετικά με το λιμό του 1932-33. Για παράδειγμα, το βιβλίο «Εγκληματικές πράξεις του Κρεμλίνου» που εκδόθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1950 από ουκρανούς φασίστες που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ, περιέχει σειρά πλαστών φωτογραφιών τις οποίες παρουσιάζει ως «ντοκουμέντα». Να τι γράφει για το εν λόγω πόνημα ο Μάρτενς: «Στην σελίδα 155 του παραπάνω έργου υπάρχει μια φωτογραφία τεσσάρων στρατιωτών και ενός αξιωματικού που μόλις έχουν εκτελέσει κάποιους ανθρώπους. Τίτλος: «Η εκτέλεση των κουλάκων». Λεπτομέρεια: οι στρατιώτες φορούν τη στολή του τσαρικού στρατού! Έτσι, μας δείχνουν τσαρικές εκτελέσεις ως αποδεικτικά στοιχεία των «εγκλημάτων του Στάλιν».

Το 1932-33, η Ουκρανία πράγματι πέρασε περιόδο μεγάλης και καταστρεπτικής πείνας. Μόνο που, αντίθετα με όσα διαδίδουν οι αντικομμουνιστές πλαστογράφοι, ο λιμός αυτός δεν αποτελούσε σχέδιο εξόντωσης των ουκρανών απ’ τους μπολσεβίκους. Στην πραγματικότητα, ο λιμός υπήρξε το αποτέλεσμα μιας σειράς λόγων που σχετίζονται: α) με τα εκτεταμένα σαμποτάζ (καταστροφές παραγωγής, πυρπόληση γεωργικών μηχανών, εμπόδια στην συγκομιδή δημητριακών, άρνηση να σπείρουν κλπ) και την τρομοκρατία των κουλάκων που αντιδρούσαν στην κολλεκτιβοποίηση της γεωργίας, β) την εκτεταμένη επιδημία τύφου στην περιοχή και γ) την ξηρασία της περιόδου 1930-32 που έπληξε σημαντικά μεγάλο μέρος της Ουκρανίας.

Ψέμα 3ο: Η σφαγή στο Κατίν ήταν σοβιετικό έγκλημα.

υπόθεση της σφαγής του Κατίν έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία της αληθοφάνειας που χαρακτηρίζουν μια καλοστημένη, καλοσκηνοθετημένη προπαγάνδα. Στις 13 Απρίλη 1943, δύο σχεδόν μήνες μετά την πανωλεθρία των Ναζί στο Στάλινγκραντ, ο ραδιοφωνικός σταθμός της ναζιστικής Γερμανίας στο Βερολίνο ανακοίνωσε πως η Βέρμαχτ «ανακάλυψε» έναν μαζικό τάφο 3.000 πολωνών αξιωματικών στο δάσος του Κατίν, κοντά στην πόλη Σμολένσκ. Αργότερα, σύμφωνα με στοιχεία της «Μαύρης βίβλου του Κομμουνισμού» (ενός χυδαίου λίβελου με ακαδημαϊκό περιτύλιγμα), ο αριθμός των θυμάτων αποδείχθηκε αρκετά μεγαλύτερος: από 15.000 στις 22.000 με 25.700. Ο ένοχος του εγκλήματος; Μα, φυσικά, οι «εβραιομποσελβίκοι», η Σοβιετική Ένωση και ο Στάλιν.

Ωστόσο, όσο καλοστημένη κι’ αν ήταν η ναζιστική προπαγάνδα για το Κατίν, μια σειρά στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας αποκαλύπτουν την απάτη. Τόσο ιατροδικαστικές μελέτες όσο και η εξέταση του υλικού (σφαίρες, έγγραφα, σχοινί) που βρέθηκε στους ομαδικούς τάφους οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η σφαγή στο Κατίν ήταν έργο των Ναζί. Για παράδειγμα, σύμφωνα με ιατροδικαστικές μελέτες ο χρόνος δολοφονίας των θυμάτων υπολογίζεται πολύ αργότερα από αυτήν που ισχυρίζονταν οι Ναζί, σε μια περίοδο που η περιοχή είχε καταληφθεί απ’ τα χιτλερικά στρατεύματα. Επιπλέον, οι κάλυκες που βρέθηκαν στους τάφους έδειξαν ότι οι σφαίρες ήταν γερμανικής προέλευσης, κατασκευασμένες σε εργοστάσιο με έδρα της Γερμανία και τις οποίες χρησιμοποιούσε ο ναζιστικός στρατός. Να τι αποκάλυπτε ο Σόλενμπεργκ, αρχηγός ταξιαρχίας των SS και συνεργάτης του Χάινριχ Χίμλερ, στους New York Times στις 29 Ιούνη 1945: «Η ιστορία των μαζικών τάφων στο Κατίν, που δημιούργησε παγκόσμια αίσθηση δύο χρόνια πριν, ήταν κατασκευασμένη προπαγάνδα απ’ τους Γκέμπελς και Ρίμπεντροπ για να δημιουργήσουν ρίγμα στις σχέσεις Ρωσίας-δυτικών συμμάχων αναφέρει το ρεπορτάζ. Ένας κοντινός συνεργάτης του Χίμλερ, ο αρχηγός ταξιαρχίας των SS Σέλενμπεργκ, ανακοινώθηκε πως έδωσε αυτήν την πληροφορία κατά τη διάρκεια κατάθεσης στις συμμαχικές δυνάμεις στη Γερμανία την περασμένη Τρίτη. Ο Σέλενμπεργκ φέρεται να είπε πως 12.000 πτώματα συλλέκτηκαν από γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα έντυσαν με παραδοσιακές πολωνικές στρατιωτικές στολές ώστε να φαίνονται ως πολωνοί αξιωματικοί. Απόψε μια άλλη πληροφορία εστάλη από το Όσλο, όπου ο Έρικ Γιόχανσεν- πρόσφατα επαναπατρισμένος έγκλειστος του γερμανικού στρατοπέδου Sachsenhausen- αναφέρει μια ενδιαφέρουσα πληροφορία για τη γερμανική παραγωγή ψεύτικων εγγράφων που προορίζονταν για τα πτώματα των μαζικών τάφων του Κατίν».

Η σφαγή του Κατίν, λοιπόν, ήταν ένα ναζιστικό έγκλημα που σκόπιμα και μεθοδικά αποδόθηκε στην Σοβιετική Ένωση. «Εδωσα οδηγίες να γίνει η ευρύτερη δυνατή εκμετάλλευση αυτού του προπαγανδιστικού υλικού. Θα μπορέσουμε να επιζήσουμε με αυτό για μια – δυο βδομάδες» έγραφε ο αρχιναζί Γκέμπελς στο προσωπικό του ημερολόγιο και προσέθετε: «Δυστυχώς στους τάφους του Κατίν βρέθηκαν γερμανικές σφαίρες… Είναι απαραίτητο αυτή η πληροφορία να παραμείνει άκρως απόρρητη. Αν ποτέ ερχόταν εν γνώσει του εχθρού, η όλη υπόθεση του Κατίν θα κατέρρεε» («The Goebbels Diaries (1942-1943)», New York: Doubleday & Company 14/4/1943 και 8/5/1943). Σημείωση: Ένας εκπρόσωπος της αμερικανικής διπλωματίας, ο πρέσβης των ΗΠΑ στη Μόσχα το διάστημα 1943-1946, Άβερελ Χάριμαν, παραδέχονταν γραπτώς το 1944 πως «σε κάθε περίπτωση η σφαγή πραγματοποιήθηκε από τους Γερμανούς». Την ίδια θέση είχε υποστηρίξει ένα χρόνο πριν, το 1943 ο διευθυντής του Γραφείου Πολεμικών Πληροφοριών της κυβέρνησης των ΗΠΑ Έλμερ Ντέιβις.

Ψέμα 4ο: Αρχιπέλαγος από…γκούλαγκ.

Αγαπημένο θέμα της αστικής, αντικομμουνιστικής-αντισταλινικής, προπαγάνδας είναι η ύπαρξη των λεγόμενων «γκούλαγκ», ή αλλιώς στρατοπέδων εργασίας. Μια πρόχειρη έρευνα του όρου “soviet gulag” στη μηχανή αναζήτησης Google βγάζει 497 χιλιάδες αποτελέσματα. Σημαντική συνεισφορά στην αστική προπαγανδιστική μυθολογία για τα γκούλαγκ είχε το περίφημο βιβλίο «Αρχιπέλαγος Γκούλαγκ» (Archipelago Gulag, 1973) του, καταδικασμένου για φιλοναζιστική δράση και αργότερα υποστηρικτή του φασίστα δικτάτορα Φράνκο, Αλεξαντρ Σολζενίτσιν. Αν όμως ο Σολζενίτσιν έδωσε μια μυθιστορηματική διάσταση στα γκούλαγκ, οι- γνωστοί και μη εξαιρεταίοι- αντικομμουνιστές ιστορικοί όπως οι Κόνκουεστ και Μεντβέντεφ επιχείρησαν να δώσουν στην όλη υπόθεση μια επίφαση επιστημονικότητας, μέσω των αναλύσεων τους για τα… εκατομμύρια νεκρούς των «σταλινικών στρατοπέδων». Η πραγματικότητα είναι πως στρατόπεδα εργασίας στην ΕΣΣΔ υπήρξαν. Ωστόσο, η αντικομμουνιστική-αντισταλινική ιστοριογραφία αποκρύπτει σκόπιμα δύο πράγματα: Πρώτον, τι είδους άτομα εργάζονταν στα γκούλαγκ και δεύτερον, ποιός ήταν ο αληθινός αριθμός των κατάδικων. Τα κρατικά σοβιετικά αρχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας στις αρχές της δεκαετίας του ’90 διέψευσαν τις τερατολογίες των Κόνκουεστ, Μεντβέντεφ και των λοιπών σταλινολόγων.

Γράφει σχετικά ο Λούντο Μάρτενς: «Το 1934, ο Κόνκουεστ υπολόγισε σε 5 εκατομμύρια τους πολιτικούς κρατούμενους. Στην πραγματικότητα, ήταν μεταξύ 127.000 και 170.000 […] Στο σύνολο των κρατουμένων, οι πολιτικοί δεν ήταν παρά το 25% με 33%. Ο Κόνκουεστ απαρίθμησε κατά μέσο όρο 8 εκατομμύρια κρατούμενους στα στρατόπεδα το χρόνο. Και ο Μεντβέντεφ (σ.σ: ρώσος αντισταλινικός ιστορικός, διετέλεσε σύμβουλος του Γκορμπατσόφ) 12 με 13 εκατομμύρια. Στην πραγματικότητα, ο αριθμός των πολιτικών κρατουμένων διακυμάνθηκε ανάμεσα σε ένα ελάχιστο 127.000 το 1934 και ένα μέγιστο 500.000 στη διάρκεια των δύο χρόνων του πολέμου, το 1941 και 1942». Οι «επιστήμονες» του αντικομμουνισμού σκόπιμα παραγνώρισαν τα ιστορικά δεδομένα της εποχής, τις αντεπαναστατικές δραστηριότητες κύκλων εντός της ΕΣΣΔ και τη ναζιστική-φασιστική προπαγάνδα, «μαγειρεύοντας» κατά το δοκούν τους αριθμούς των θυμάτων στα γκούλαγκ. Σημειώνει ο Μάρτενς: «Τον καιρό του Στάλιν, το 1951- τη χρονιά που υπήρχε ο μεγαλύτερος αριθμός κρατουμένων στο Γκούλαγκ- υπήρχαν 1.948.158 εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, όσοι ακριβώς και επι Χρουστσώφ. Ο πραγματικός αριθμός των πολιτικών κρατουμένων ήταν τότε 579.878. Οι περισσότεροι από τους “πολιτικούς” ήταν άτομα που είχαν συνεργαστεί με τους ναζί: 334.538 είχαν καταδικαστεί για προδοσία» (σελ. 286).

Τις ψευδολογίες των Σολζενίτσιν, Κόνκουεστ, Μεντβέντεφ και σια, αποκαλύπτει σε εκτενή του έρευνα και ο Μάριο Σόουζα, μέλος του Μαρξιστικου Επαναστατικου Κομμουνιστικου Κομματος Σουηδιας (KPML-r). Γράφει σχετικά ο Σόουζα, χρησιμοποιώντας στατιστικά στοιχεία από το American Historical Review: «Στις «αποικίες εργασίας» (gulag), στα στρατόπεδα, στέλνονταν εκείνοι που είχαν διαπράξει σοβαρές παρατυπίες (ανθρωποκτονία, ληστεία, βιασμός, οικονομικά αδικήματα, κ.λπ….) καθώς επίσης και ένα μεγάλο ποσοστό εκείνων που καταδικάζονται λόγω αντεπαναστατικών δραστηριοτήτων» […] Ο Κόνκουεστ υποστηρίζει ότι το 1939 υπήρξαν 9 εκατομμύρια πολιτικοί κρατούμενοι στα στρατόπεδα εργασίας και ότι άλλα 3 εκατομμύρια είχαν πεθάνει στην περίοδο 1937-1939. Ας μην ξεχνά ο αναγνώστης ότι ο Κόνκουεστ μιλά εδώ μόνο για πολιτικούς κρατουμένους! Εκτός από αυτούς, λέει ο Κόνκουεστ, υπήρξαν επίσης κοινοί εγκληματίες που, ήταν πολύ περισσότεροι σε αριθμό από τους πολιτικούς κρατουμένους! Το 1950 υπήρξαν, σύμφωνα με τον Κόνκουεστ, 12 εκατομμύρια πολιτικοί κρατούμενοι. Οπλισμένοι με τα αληθινά γεγονότα, μπορούμε εύκολα να δούμε τι απατεώνας ειναι ο Κόνκουεστ. Ούτε ένας από τους αριθμούς του ανταποκρίνεται ακόμα και μακρινά στην πραγματικότητα. Το 1939 υπήρχαν συνολικά σε όλα τα στρατόπεδα, τις αποικίες και τις φυλακές κοντά σε 2 εκατομμύρια φυλακισμένους. Από αυτά τα 454.000 είχαν διαπράξει τα πολιτικά εγκλήματα, όχι 9 εκατομμύρια όπως ο Conquest βεβαιώνει. Εκείνοι που πέθαναν στην στρατόπεδα εργασίας μεταξύ 1937 και 1939 αριθμούσαν περίπου 160.000, όχι 3 εκατομμύρια. Το 1950 υπήρξαν 578.000 πολιτικοί κρατούμενοι στα στρατόπεδα εργασίας, όχι 12 εκατομμύρια. Ας μην ξεχνά ο αναγνώστης ότι ο Ρόμπερτ Κόνκουεστ, μέχρι και σήμερα, παραμένει μια από τις σημαντικότερες πηγές για τη δεξιά προπαγάνδα ενάντια στον κομμουνισμό. Μεταξύ των δεξιών ψευτο-διανοούμενων, ο Κόνκουεστ είναι σχεδόν «θεός». Όσον αφορά στους αριθμούς που αναφέρονται από τον Σολζενίτσιν (ότι 60 εκατομμύρια έχουν πεθάνει στα στρατόπεδα εργασίας) δεν υπάρχει καμία ανάγκη για σχόλια. Η γελειότητα ενός τέτοιου ισχυρισμού είναι προφανής. Μόνο ένα άρρωστο μυαλό θα μπορούσε να διανοηθεί τετοια πράγματα» [5].

Αντί επιλόγου

Η αντιδραστική-οπορτουνιστική προπαγάνδα του αντισταλινισμού γίνεται πέρα και έξω από τις κοινωνικοοικονομικές και πολιτικές συνθήκες στις οποίες έδρασε ο Στάλιν. Παραγνωρίζοντας και αποσιωπώντας αυτές τις συνθήκες, η αστική ιστοριογραφία διαστρεβλώνει χυδαία τα γεγονότα γύρω από τον Ι.Β.Στάλιν και την περίοδο της παρουσίας του στην ηγεσία της ΕΣΣΔ, δημιουργώντας αντεπιστημονικές τερατογενέσεις που ουδεμία σχέση έχουν με την ιστορική πραγματικότητα. Βέβαια, όπως αναφέρθηκε και στην εισαγωγή, μέσω της επίθεσης στον Στάλιν επιχειρείται το χτύπημα ενάντια στον σοσιαλισμό-κομμουνισμό, ενάντια στο εργατικό κίνημα και την προοπτική της εργατικής-λαϊκής εξουσίας. Γι΄αυτό διαστρεβλώνουν την Ιστορία και προάγουν την απαράδεκτη θεωρία των δύο άκρων και της εξίσωσης κομμουνισμού-ναζισμού. Κάθε επίθεση στον Στάλιν και την Σοβιετική Ένωση κρύβει τον βαθύτερο φόβο της άρχουσας τάξης, του καπιταλιστικού συστήματος και των πραιτωριανών του, για το νομοτελειακό και αναπόφευκτο χαρακτήρα της ιστορικής αλλαγής. Φοβούνται την Ιστορία και γι΄αυτό τη διαστρεβλώνουν. Μάταια όμως. Όση λάσπη κι’ αν ρίξουν, δε θα μπορέσουν να εμποδίσουν την «έφοδο στον ουρανό» τον 21ο αιώνα.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Καλό το παραμύθι περί θρησκευτικής κι εμφύλιας διαμάχης, αλλά απουσιάζει ο... δράκος!

Σουνίτισσες πανηγυρίζουν στο λεύτερο Χαλέπι και φωτογραφίζονται... Ο Ερντογάν κι η δύση μικλούν για καταπίεση των Σουνιτών στη Συρία...

- Θρησκευτική κι εμφύλια διαμάχη στη Συρία, ή ιμπεριαλιστική επίθεση;

Την απάντηση δίνουν οι Ελληνορθόδοξοι της Συρίας, που φυλάνε Θερμοπύλες: Άγιος Γεώργιος Δαμασκού... Γι' αυτό ηττήθηκαν Ε.Ε. & ΗΠΑ στη Συρία!

Αλλά και οι κομμουνιστές της Συρίας: Το Κομμουνιστικό Κόμμα Συρίας ΄χαστουκίζει΄ την ιμπεριαλιστική "αριστερά" και τη δημοσιογραφική αλητεία!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Η ΕΣΗΕΑ είναι ο προστάτης της δημοσιογραφικής πορνείας... που έχει ονοματεπώνυμο!

Τελευταίο συμβάν η 7χρονη μπλόγκερ από το Χαλέπι... Όπου όλα τα μεγάλα και θεσμικά ΜΜΕ ήταν συνεργοί στη διάδοση ειδήσεων, που στόχευαν την ενίσχυση της τρομοκρατίας και την παρουσίαση των δολοφόνων αποκεφαλιστών, ως άμοιρων φτωχών κι αθώων πολιτών.

Γλαφυρή η περιγραφή από το ιδιοκτησίας του "ριζοσπάστη αριστερού" ευρωβουλευτή Κούλογλου, όπου μεταξύ άλλων: [...Η 7χρονη Bana τουιτάρει τον τρόμο από το πολιορκημένο Χαλέπι ...η 7χρονη Bana al-Abed ξύπνησε από από τον απογευματινό της ύπνο, ρώτησε τη μητέρα της αν ήταν ήδη το πρωί. Το φως έμπαινε μέσα από το παράθυρό τους. Αλλά δεν επρόκειτο για τις ηλιαχτίδες του ήλιου… Η γειτονιά τους είχε «φωταγωγηθεί» από τις βόμβες φωσφόρου που έσκαγαν σε απόσταση αναπνοής... Μια αδυσώπητη σφαγή διαπράττεται από τις συριακές δυνάμεις του Ασάντ και τους Ρώσους συμμάχους με τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς...] "Φοβάμαι ότι θα πεθάνω απόψε. Οι βόμβες θα με σκοτώσουν τώρα...", μας ενημερώνουν τα πιο έγκυρα δημοσιογραφικά διαδικτυακά μέσα... ενδεικτικά: το CNN Greece, το tvxs του "αριστερού" ευρωβουλευτή Κούλογλου, ο enikos του κ. Χατζηνικολάου, iefimerida ...thetoc και όλοι οι τηλεοπτικοί σταθμοί.

Η μικρή ηρωίδα μπλογκερ δεν υπήρχε. Ήταν η μητέρα της που εργαζόταν επαγγελματικά για τους τρομοκράτες για λογαριασμό της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ. Έτσι, με την απελευθέρωση του Χαλεπίου, τιμήθηκε στην Άγκυρα από τον ίδιο τον Ερντογάν!

Ντρέπεται, έστω ένας/μία δημοσιογράφος, για την υποστήριξη της τρομοκρατίας επί έξι ολόκληρα χρόνια; Τι έκανε η ΕΣΗΕΑ; Έχουν άδικο όταν φωνάζουν στους δρόμους Αλήτες Ρουφιάνοι δημοσιογράφοι;

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μετά από 5 χρόνια γιορτάζουν τα Χριστούγεννα στο ελεύθερο από τζιχαντιστές Χαλέπι

Πλήθος κατοίκων της συνοικίας Αζαζίγια στο Χαλέπι αποφάσισε να γιορτάσει τα Χριστούγεννα δημόσια μετά από πέντε χρόνια πολέμου στην πόλη με τους τζιχαντιστές. Δίχως τον φόβο να δεχθούν επίθεση από τους «μετριοπαθείς» τρομοκράτες τηςΑλ Κάιντα και τις εγκληματικές ισλαμιστικές συμμορίες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA), οι κάτοικοι της Αζαζίγια στόλισαν ένα μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο σε κεντρική πλατεία, μπάντα από αγιοβασίληδες έπαιζε μουσική, ενώ με όσα εορταστικά φώτα και επιγραφές γλίτωσαν από τον πόλεμο στολίστηκαν και οι κεντρικοί δρόμοι.

Οι εικόνες της χριστουγεννιάτικης γιορτής, που στην πραγματικότητα εξελίχθηκε σε μια διαδήλωση κατά του φόβου και της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, ξαφνιάζουν εάν αναλογιστούμε ότι μέχρι πριν μερικές ημέρες το Χαλέπι ήταν εμπόλεμη ζώνη μεταξύ κυβερνητικών και τζιχαντιστών. Οι χριστιανοί κάτοικοι του Χαλεπιού αλλά και οι κοσμικοί μουσουλμάνοι συμπατριώτες τους προσπαθούν να ξαναβρούν την κανονικότητα στις ζωές τους μετά από την πεντάχρονη κατοχή της μισής πόλης τους από παρανοϊκούς φονιάδες που υποστήριζαν η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και δυστυχώς και κάποιες χώρες της Δύσης.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Η Διεθνής Σοσιαλιστική Οργάνωση (ISO) και η πτώση του Χαλεπίου

Στις 13 Δεκεμβρίου, όταν οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις ήταν στα πρόθυρα της ανακατάληψης του Χαλέπι, ένας σχολιαστής δημοσίευσε ένα άρθρο με την εξής εισαγωγή: «Το καθεστώς της Συρίας και οι ρώσοι σύμμαχοί του είναι στα τελευταία στάδια μιας βάρβαρης επίθεσης ενάντια στο Χαλεπι». Το άρθρο δηλώνει ότι, «οι συνδυασμένες δυνάμεις του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ, η ρωσική αεροπορία και τα υποστηριζόμενα από το Ιράν σιίτικα τάγματα θανάτου έχουν ανακαταλάβει το Ανατολικό Χαλέπι, σύμφωνα με τις εκθέσεις – και μαζί με αυτό, την τελευταία από τις μεγάλες πόλεις που απελευθερώθηκε από τη συριακή επανάσταση το 2011».

Αυτά τα αποσπάσματα θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί στις σελίδες των New York Times, της Washington Post ή οποιασδήποτε από τα άπειρα αστικά μέσα ενημέρωσης, που λειτουργούν ως όργανα προπαγάνδας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Στην πραγματικότητα, ο συγγραφέας είναι ο Ashley Smith, εκδότης του SocialistWorker.org, ιστοσελίδας της τροτσκικιστικης Διεθνούς Σοσιαλιστικής Οργάνωσης (ISO)1. Εάν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για τον φιλο-ιμπεριαλιστικό και φιλο-πόλεμο προσανατολισμό αυτής της κατά τα άλλα αριστερής οργάνωσης, μια αντικειμενική ανάγνωση του άρθρου του Σμιθ θα την ξεδιαλύνει. Στο ύφος και το περιεχόμενό του, το άρθρο του Σμιθ, «Η αντεπανάσταση συνθλίβει το Χαλεπι» 2, συγχωνεύεται άψογα με τα υπόλοιπα αντι-Συριακά και αντι-ρωσικά άρθρα που συνόδευσαν την πτώση του Χαλεπίου, αντανακλώντας την οργή της άρχουσας τάξης των ΗΠΑ για την πανωλεθρία του πενταετούς πολέμου για την αλλαγή του καθεστώτος (στη Συρία).

Η κραυγή των Μακαρθιστών της δεκαετίας του 1950, «Ποιος έχασε την Κίνα;» έχει αντικατασταθεί από μια ανάλογη: «Ποιος έχασε τη Συρία;»Η τροτσκικιστικη ISO απαντώντας σε αυτό το ερώτημα με διφορούμενο τρόπο, δηλώνει ότι η εκστρατεία για την εκδίωξη του Άσαντ έχει μέχρι στιγμής αποτύχει λόγω της «αποτυχίας» της «αριστεράς» να «υποστηρίξει ομόφωνα την συριακή Επανάσταση». Αυτό δεν οφείλεται στην έλλειψη προσπάθειας εκ μέρους του Smith και των συνεργατών του. Για περισσότερα από πέντε χρόνια, η τροτσκικιστικη ISO έχει ενεργήσει ως μαζορέτα στον αιματηρό υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ πόλεμο δια αντιπροσώπων στη Συρία. Σε κάθε στάδιο του πολέμου, η τροτσκικιστικη ISO βάδιζε βήμα-βήμα με τα πιο λυσσαλέα παρεμβατικά τμήματα του αμερικανικού πολιτικού κατεστημένου, που πλασάρουν τα ψέματα τους σε κάθε στροφή.

Σημειώσεις

1. Η αμερικανική τροτσκικιστικη Διεθνής Σοσιαλιστική Οργάνωση (ISO), το βρετανικό τροτσκικιστικο SWP μαζί και οι αδελφές τους οργανώσεις στην Ελλάδα, η τροτσκικιστικη ΔΕΑ και το τροτσκικιστικο ΣΕΚ αντίστοιχα, μοιράζονται τις ίδιες απόψεις για το συριακό. Το ίδιο έκαναν και στο φασιστικό πραξικόπημα στο Μαϊντάν της Ουκρανίας. Η τάση τους να μπερδεύουν τις επαναστάσεις με τις αντεπαναστάσεις και τα φιλοϊμπεριαλιστικά βελούδινα πραξικοπήματα είναι παροιμιώδης.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΟΥΚΡΑΝΙΑ Κλιμάκωση των επιθέσεων του ναζιστικου «ουκρανικού» στρατού

Η επιχείρηση στο Ντεμπάλτσεβο έφερε μεγάλες απώλειες στον ναζιστικο «ουκρανικό» στρατό, αναφέρουν οι αντιφασιστες πολιτοφυλακες Δυναμώνουν όλο και περισσότερο τις τελευταίες μέρες οι επιθέσεις από την πλευρά των δυνάμεων της ναζιστικής κυβέρνησης του Κιέβου (ναζιστικος στρατός και ναζιστικά παραστρατιωτικα τάγματα) στην Ανατολική Ουκρανία και τις Δημοκρατίες Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ. Μεγάλη επιθετική κίνηση έγινε στην περιοχή του Ντεμπάλτσεβο στην περιφερεια του Λουγκάνσκ, όπου επιχειρήθηκε να προωθηθούν οι ναζιστικες «ουκρανικές» δυνάμεις πέρα από το σημείο που έχει συμφωνηθεί με βάση τη λεγόμενη συμφωνία εκεχειρίας του Μινσκ του Φλεβάρη του 2015. Επίσης, κατά παράβαση της συμφωνίας, όπως καταγγέλλουν οι πολιτοφυλακές, χρησιμοποιήθηκαν πολλά είδη βαρέων όπλων και συμμετείχαν εκτός από ναζιστες ουκρανοί στρατιώτες και ΝΑΤΟικοί, που εμφανίζονται ως σύμβουλοι. Στην ανταλλαγή πυρών σκοτώθηκαν 4 πολιτοφύλακες του Λουγκάνσκ και τραυματίστηκαν άλλοι 5, ενώ αναφέρονται πολλοί νεκροί Ουκρανοί στρατιώτες, από 40 έως 50, και δεκάδες τραυματίες.

Στο Ντονέτσκ καταγγέλθηκε, μόνο το τελευταίο 24ωρο, η παραβίαση πάνω από 700 φορές, από το στρατό και τα ναζιστικά τάγματα, της κατάπαυσης πυρός και στο στόχαστρο βρέθηκαν πολλές κατοικημένες περιοχές. Από τις μάχες η ναζιστικη «ουκρανική» πλευρά κάνει λόγο για 2 νεκρούς ναζιστες «ουκρανούς» στρατιώτες, 8 τραυματίες και έναν που πιάστηκε αιχμάλωτος από τους πολιτοφύλακες. Η κλιμάκωση της επιθετικότητας για το σπάσιμο των γραμμών των πολιτοφυλάκων είναι ένα στοιχείο που δείχνει ότι η πλευρά της ναζιστικης κυβέρνησης του Κιέβου και όσοι τη στηρίζουν (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ) επιμένουν στη στρατιωτική λύση της σύγκρουσης στην Ανατολική Ουκρανία, παρότι υποτίθεται γίνεται και διάλογος με τη λεγόμενη Ομάδας Επαφής. Η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι εσκεμμένα η ναζιστικη κυβέρνηση του Κιέβου κωλυσιεργεί για τη μη εφαρμογή της συμφωνίας και ειδικά της πολιτικής διευθέτησης, που θα έδινε ένα βαθμό αυτονομίας στις δύο περιφερειες του Ντονμπάς (Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ). Επιβεβαιώνεται ότι οι πραγματικές αιτίες της σύγκρουσης στην Ουκρανία είναι η ιμπεριαλιστικη αποικιοκρατικη επεμβαση των αμερικανοευρωπαιων στην Ουκρανια οπου χρηματοδοτησαν ένα ναζιστικο πραξικοπημα και εγκαθιδρυσαν μια ναζιστικη κυβερνηση στην προσπαθεια τους να περικυκλωσουν την Ρωσια και να την «πνιξουν».

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΑΝΤΙΣ ΑΜΠΕΜΠΑ.-- Οι αιθιοπικές αρχές απελευθέρωσαν χτες περίπου 10.000 κρατούμενους που είχαν συλληφθεί και κρατούνταν το τελευταίο δίμηνο, αφότου επιβλήθηκε στη χώρα κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης» έπειτα από μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Σε άλλους 2.500 άλλους απαγγέλθηκαν κατηγορίες για απόπειρα αποσταθεροποίησης της χώρας.

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ.-- Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ανακοίνωσε χτες πως οι συμφωνίες της ΕΕ για στενότερες εμπορικές σχέσεις με το Μαρόκο δεν καλύπτουν την διαφιλονικούμενη περιοχή (πρώην ισπανική αποικία) της Δυτικής Σαχάρας, που προσάρτησε το Μαρόκο το 1975 «βαφτίζοντάς» την νότια επαρχία.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΣΥΡΙΑ Και άλλοι Τούρκοι στρατιώτες νεκροί σε μάχες στο Αλ Μπαμπ...

ΔΑΜΑΣΚΟΣ - ΑΓΚΥΡΑ.-- Εντείνεται η τουρκική χερσαία επέμβαση στο έδαφος της βόρειας Συρίας με το πρόσχημα της καταπολέμησης των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» και, μεταξύ άλλων, αιτία τις προσπάθειες αποτροπής δημιουργίας αυτόνομου κουρδικού θύλακα στα νοτιοανατολικά σύνορα της Τουρκίας.

Χτες, ανακοινώθηκε πως σκοτώθηκαν τουλάχιστον τέσσερις Τούρκοι στρατιώτες και ότι τραυματίστηκαν άλλοι 15 σε συγκρούσεις με τζιχαντοφασιστες της πόλης Αλ Μπαμπ, που θεωρείται στρατηγική όσον αφορά την έκβαση των μεσοπρόθεσμων σχεδίων για ένα πιθανό αυτόνομο δυτικό Κουρδιστάν. Στις συγκρούσεις αυτές συμμετείχαν με το πλευρό του τουρκικού στρατού και ένοπλοι ισλαμοφασιστες του λεγόμενου «Ελεύθερου Συριακού Στρατού» ενώ υποστηρίχτηκαν από μονάδες πυροβολικού και από αέρος με τις τακτικές επιδρομές τουρκικών μαχητικών. Τουρκικά ΜΜΕ και διεθνή πρακτορεία αναφέρουν πως από την έναρξη της τουρκικής χερσαίας επέμβασης «Ασπίδα του Ευφράτη», στα τέλη του περασμένου Αυγούστου, έχουν χάσει τη ζωή τους σε συγκρούσεις στο συριακό έδαφος τουλάχιστον 20 Τούρκοι στρατιώτες και έχουν τραυματιστεί αρκετές δεκάδες άλλοι.

Νωρίτερα, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενέκρινε τη συνέχιση της διανομής ανθρωπιστικής βοήθειας κατά μήκος των συνόρων και των εμπόλεμων περιοχών της Συρίας για τουλάχιστον έναν χρόνο, επιδιώκοντας να προσεγγιστούν (δίχως απαραίτητα την έγκριση της συριακής κυβέρνησης) και οι κάτοικοι περιοχών που είναι υπό τον έλεγχο ισλαμοφασιστών. Στην ανακοίνωση, που προωθήθηκε από τους πρέσβεις Αιγύπτου, Ν. Ζηλανδίας και Ισπανίας, υπογραμμίζεται πως η ανθρωπιστική κατάσταση στη Συρία «συνεχίζει να απειλεί την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή και θα επιδεινωθεί και άλλο εφόσον δεν δοθεί πολιτική λύση». Τέλος, αργότερα χτες το απόγευμα, ξανάρχισαν οι επιχειρήσεις απομάκρυνσης περίπου 3.000 ισλαμοφασιστών και τζιχαντοφασιστών που είχαν απομείνει στο Ανατ. Χαλέπι με κατεύθυνση τη βόρεια συριακή επαρχία Ιντλίμπ.